जीवन कुरेर नै बित्यो;
जन्मने बितिक्कै
बा-आमाको न्यानो माया,
हुर्कदै जांदा
पापा, चाचा,नाना,
अलि पछि राम्रा बस्तु, मीठा खाना,
सफलता, स्याबासी, अनि हुर्कदो आवश्यकता
शराब, शवाब र उनको जवाफ
राम्रो काम, पैसा अनि रवाफ
नाम, शान, मान-मनिता
आदि-ईत्यादि मौका र चौका।
कति पाइयो, कति बिराइयो !
जीवनको गति बढ्दो छ,
पर्खाइको क्रम बढ्दो छ,
र मात्रा पनि !
मेरो भोगाइमा,
जीवन पर्खाइ बनेको छ,
मेरो बुझाईमा,
जीवन पर्खाइ हो,
अन्त्यहीन पर्खाइ !
म,
यो मोडमा अझै पनि,
पर्खिरहेछु,
मेरो पर्खाइको मात्रा र गति
कम हुने आशामा !
